Wat maakt een ontwerp bijzonder?

Een architect bellen doe je niet zomaar.
Dat doe je als je iets speciaals zoekt.

Maar wanneer is een gebouw bijzonder? Als het opvallend is? Dat kan. Maar het kan ‘m ook in iets anders zitten. Bijvoorbeeld dat het ontwerp goed aansluit op het gebruik. Dat het mooi in de omgeving past. Of dat er handig is gewerkt met wat er al stond.

Of om alle bovenstaande redenen. Zoals bij het Apostolisch kerkgebouw aan het Zuiderpark in Den Haag. Daar zijn we best trots op, in alle bescheidenheid. Waarom? Dat vertellen we in deze blog.

Samenbrengen van park en stad

Het gebouw moest worden gerenoveerd en gemoderniseerd, waarbij vooral de sfeer van de kerk verbeterd kon worden. Maar het liefst door het bestaande zoveel mogelijk te handhaven.

Wat stond er? Een veel te grote rechthoekige zaal, met een paar bijgebouwen. Een besloten geheel. Van het park was binnen weinig te merken. Daar wilden we verandering in brengen. Juist vanwege de typische locatie, op de rand van stad en groen.

We sloopten de zaal. Daarvoor in de plaats kwam een smal en hoog rechthoekig volume, met daarin alle benodigde voorzieningen. Dit staat langs een bestaand deel met bijzalen. Samen vormen ze het stenige anker met de stad.

Daaromheen plaatsten we een gevel. Deze maakt een golvende beweging en bestaat volledig uit een donkere houtsoort. Dit past bij de karakter van het park en contrasteert met de rechthoekige bakstenen zaal, die juist heel stads is. Door de vele ramen in de gevel kun je het park goed zien.

Als een omarming

De golvende gevel geeft de kerk een opvallende uitstraling. Daar zit een gedachte achter. De ronde vorm markeert de entree vanaf de straat. Binnen buigt en krult de gevel om alle ruimten die nodig zijn en doet deze in elkaar overlopen. Deze gevel is door zijn beweging, door zijn dikte, door de zwarte kleur aan de buitenzijde en door de repeterende gaten zowel beschermend als verbindend.

Je zou kunnen zeggen dat de kerkruimten omarmt worden door de buitenkant. Omarmen was dan ook een thema in het ontwerp. Het ontwerp doet denken aan iemand die je omarmt en tegen de borst houdt. Dit beeld sluit aan op de gemeenschapszin van de kerk.

Bezinnen is de wereld een beetje afsluiten

Naarmate je verder het gebouw in loopt en dichter bij de kerkzaal komt, wordt de ruimte hoger en lichter. Door de ramen vindt de zon haar weg naar binnen, maar tijdens de dienst wordt je niet afgeleid door wat er buiten gebeurt. Je blik gaat omhoog. Zo draagt het ontwerp bij aan de sfeer.

Binnenkomen, elkaar ontmoeten en verstillen. Dat is de essentie. Daarom vinden wij dit Apostolisch kerkgebouw zo bijzonder. Niet alleen door hoe het eruit ziet. Maar juist dat het op heel verschillende manieren van waarde is voor de gebruikers en is verankerd in de omgeving.